Grommend stond ik deze week een cadeautje voor mijn 3-jarige neefje in te pakken. Mijn twee linkerhanden beginnen al te trillen als ik ergens een schaar voor nodig heb. Pas na een halfuur (en een halve rol plakband verder) lukte het me om het boekje Paco in de disco volledig te bedekken met een stuk scheef geknipt cadeaupapier.
Maar hoe slecht ik ook kan inpakken – ik zou een verjaardagscadeau niet zo snel zonder papiertje eromheen in iemands handen drukken. En ik ben waarschijnlijk niet de enige. De meeste mensen zouden dat raar vinden.
Hoe verpak je de boodschap van je tekst?
Bij het schrijven van een tekst is dat een heel andere verhaal. In een tekst is je belangrijkste boodschap ook een soort cadeau aan je lezer. Maar de meeste schrijvers doen geen moeite om er een cadeaupapiertje omheen te doen. Ze willen lekker ‘snel tot de kern komen’ en beginnen hun stuk graag met gortdroge informatie. Maar daarmee vragen ze veel van hun lezers.
Een voorbeeld. Stel: je wil een stuk schrijven over de geschiedenis van cadeaupapier. De kans is groot dat je begint bij het eerste punt van die geschiedenis, net als de Wikipedia-pagina.
Cadeaupapier ontstond in China in de tweede eeuw na Christus. Na de uitvinding van papier begonnen mensen daar financiële giften in te pakken.
Op zich niets mis mee. Maar het werkt beter om een beetje research te doen en de informatie te verpakken in een opvallend feitje dat de lezer nieuwsgierig maakt. Bijvoorbeeld dit weetje – dat je ook gewoon kunt vinden op de Wikipedia-pagina van cadeaupapier.
Een boodschap verpakken: de geschiedenis van cadeaupapier
Het fleurige cadeaupapier dat we vandaag de dag gebruiken kwam in 1917 op de markt door een foutje. Een Amerikaanse boekhandel had te weinig papier besteld.
Daarna kun je dan alsnog de eerdere informatie toevoegen.
Het inpakken van cadeaus was toen al aan de orde van de dag. Al in de tweede eeuw na Christus, vlak na de uitvinding van papier, begonnen Chinezen financiële giften aan elkaar in te pakken. Maar dat was saai donkerbruin papier, gemaakt van bamboe.
En vervolgens bevredig je de nieuwsgierigheid van je lezer, zodat de informatie helemaal is ‘ingepakt’.
Tot 1917 zag inpakpapier er nog steeds zo uit: saai. Maar toen het bruine papier in de boekhandel van Amerikaanse boekhandelaren Joyce en Rollie Hall in Kansas City opraakte, deed één van de broers in een opwelling iets dat destijds ‘not done’ was. Hij zette het lege schap vol met kleurig papier, dat destijds alleen werd gebruikt voor het voeren van enveloppen. Het was een gouden greep. De rollen vlogen over de toonbank. Toen het bruine inpakpapier weer werd geleverd, vroegen alle klanten waar dat mooie, kleurige papier was gebleven. Het moderne, fleurige cadeaupapier was niet meer weg te denken.
Maak van je tekst een cadeautje
Kortom: als je droge informatie inpakt met grappige of interessante feitjes, heb je veel meer kans dat mensen je artikel gaan lezen. De tekst wordt een cadeautje in plaats van een opsomming van informatie die ook in een encyclopedie had kunnen staan. In mijn cursus Storytelling in je tekst leer je de fijne kneepjes van deze en vele andere schrijftechnieken. Je ontdekt hoe je informatieve teksten omtovert tot onweerstaanbare verhalen die mensen plezier van begin tot einde uitlezen.
Mijn 3-jarige neefje was trouwens verrukt toen hij mijn gedrocht van een pakje zag. Maar hij werd wel een beetje boos toen hij het papier door al het plakband niet los kreeg. Misschien moet ik toch op inpakcursus.
p.s. Joyce en Rollie Hall zijn trouwens de grondleggers van Hallmark, dat nog steeds cadeaupapier verkoopt.
Lees ook:
