‘Bij schrijven moet je durven falen. Je moet leren. En om te leren moet je eerst een paar keer op je bek gaan. Het is eigenlijk net karate. Je moet een stoot in je gezicht krijgen, en niet één keer, maar tien keer.’
Lucia van den Brink werd in 2017 derde op het NK karate, maar inmiddels focust ze zich volledig op schrijven. Ze debuteerde dit jaar met Niemand zoals hij, een prachtige roman over een eenzame kleindochter die op zoek gaat naar haar opa, die karate beoefent in Japan. In de Schrijfvis-podcast legt Lucia uit hoe ze haar ervaringen met karate gebruikt om een goede schrijver te worden. Onder de player lees je alvast een voorproefje van het internet.
Karate speelt een belangrijke rol in je boek. Heeft de sport je geïnspireerd bij het schrijven?
Lucia van den Brink: Ja, het verhaal begon bij karate. Ik ken veel oudere mensen die deze sport nog steeds uitoefenen op hun eigen tempo. Dat vind ik heel mooi om te zien. Zo ontstond er een personage in mijn hoofd, opa Pieter. Hij is een fanatiek karateka, maar wel op leeftijd. Hij komt erachter dat hij ziek is en denkt dan: ‘nu ik nog alles kan, wil ik de tijd die ik nog over heb besteden aan karate.’ Bij mij gebeurt dat vaak: er ontstaat een personage in mijn hoofd, en daar wil ik dan over schrijven.
In hoeverre heeft karate je geholpen bij het schrijfproces?
Lucia van den Brink: Bij karate heb ik geleerd om door te zetten. Toen ik voor het eerst ging zitten om te schrijven dacht ik: ‘wie denk ik wel niet dat ik ben? Ik ben toch geen schrijver ofzo?’ Ik typte één zin op mijn laptop en stopte weer. Maar uiteindelijk kun je dat opbouwen, net als je conditie. Op een gegeven moment schreef ik één keer per week, dat werd een gewoonte. Daar kun je dan op steunen. Ook als je verhaal moeizaam loopt, ga je toch zitten om te schrijven. Uiteindelijk leerde ik mezelf aan om elke dag te schrijven.
Maar soms lukt het niet. Dan denk je: wat ik geschreven heb is drie keer niks. Daar moet je mee om kunnen gaan. Soms moet je even stoppen en afstand nemen. Of net als in de sport een zalfje smeren om te herstellen. In het geval van schrijven moet je dan misschien een boek lezen, of een film kijken om jezelf te inspireren en op te lappen. Er zijn in mijn ogen zeker overeenkomsten.
Waar heb je het meeste van geleerd?
Lucia van den Brink: Ik heb veel korte verhalen geschreven en opgestuurd naar literaire tijdschriften zoals De Optimist en Revisor. In het begin krijg je natuurlijk veel afwijzingen. Daar moet je mee omgaan. In een autobiografie van Stephen King las ik dat hij al zijn afwijzingen inlijstte. Ik dacht: ‘dat ga ik ook doen’. Ik ben letterlijk afwijzingen gaan verzamelen, ik kreeg er plezier in. Ik besloot ze allemaal in gouden lijstjes te stoppen en op te hangen in mijn huis.
Ben je voor je gevoel verder gegaan dan andere mensen om het schrijven van boeken onder de knie te krijgen?
Dat weet ik niet. Misschien is het gek dat ik een heel hoofdstuk van Roald Dahl heb overgetypt, gewoon omdat ik wilde weten hoe het voelde in mijn vingers tijdens het schrijven. Wanneer zet hij een punt, wanneer een komma? Hoe lang zijn de zinnen? Wat voor woorden staan erin? Ik ben wel een streber. Ik weet niet of andere mensen dit ook zouden doen, of ze net zo gek zijn als ik.
Schrijf je net als 10.000 anderen in voor mijn wekelijkse schrijftip. De ‘gouden’ tip ontvang je meteen! Klik op de mail.
Boek schrijven?
Abonneer je op mijn speciale nieuwsbrief voor schrijvers van boeken. Elke week inspiratie en tips.
Wie is Schrijfvis eigenlijk? En wat kun je hier doen?
Klik op de button en neem een kijkje bij de cursussen: je kunt meteen beginnen!
Welke schrijfcursus op Schrijfvis past bij jou? Vergelijk de cursussenLuister de Schrijfvis-podcast
Verrassende interviews met inspirerende schrijvers, copywriters, journalisten zoals Mensje van Keulen, Govert Schilling, Aartjan van Erkel, Jozua Douglas en de bekendste literair agent van Nederland.
Luister de podcast
